Idaho: ’We Were Young and Needed the Money’

Idaho bestaat tien jaar, en deed zichzelf voor de gelegenheid een collectie outtakes & leftovers cadeau. Het is een mooi geschenk geworden, uitgekozen door iemand die men kent, die weet wat blij maakt en ontroert. ’We Were Young And Needed the Money’ doet speciaal voor ons de jaren negentig nog eens dunnetjes over, vat het decennium van ontwaken (wij hebben de Pixies net gemist, ja) samen in net geen uur mooie gitaarrock van het soort dat eerst beleefd de voeten veegt, en je vervolgens naar de keel grijpt.

Na de conclusie: de bespreking! Voor de gelegenheid krijgt u lekker veel namen, want dat hoort zo bij nostalgie. ‘If we ride along together/can I still daydream of you?’ is de openingszin van ’This Day’, een song die ook in de Neil Young-gitaren en de magnifieke zanglijnen pure Dinosaur Jr.-magie ademt. En dat is geen toeval: Jeff Martin is net als Jay Mascis geen groot zanger, maar trekt met even vaste hand de krijtlijn tussen melancholie en meligheid. Luister ten bewijze eens naar ’Social Studies’, met zijn haast perfecte Kim Deal-bas- en gitaarlijnen. Of ’Teeth Marks’, dat buiten al ingezet wordt, en waarin men met enige goeie wil het moment hoort waarop de deuren van de studio wijd openzwaaien. Tip: het is nog voor Martin de zin ‘Maybe I was right / to go with my gut feeling / out of sight’ uit zijn frêle kinderzieltje wringt. ’Come Over’ draagt dan weer het onpeilbare drama van American Music Club, terwijl ’Flat Top’ in al zijn koortsdromerigheid The Afghan Whigs ten tijde van ’Congregation’ is. Mooi zijn ook de rustige momenten: ’Straw Dogs’, volstrekt geen familie van de film, pist azijn op het verkoolde lijk van een voorbije relatie. Of ’Drown’, afsluiter en heel toepasselijk uit geboortejaar 1992: klinkt bijna als het machtige ’Codeine’, maar de onderkoeldheid wordt niet consequent vastgehouden, en waarom niet? Omdat dit Idaho is, beste vrienden, en níet één van bovenstaande helden. Mogen zij ooit, maar nu nog niet, rijstpap lepelen met de Heer.

(nq)

this review is/was online at Humo
and is available here for archival purposes only